گرجستان | Georgia

گرجستان کشوری در قفقاز است که پایتخت آن شهر تفلیس است. گرجستان کشوری است که در منطقه اوراسیا قرار دارد و مرز میان اروپا و آسیا است. گرجستان در میانه و غرب قفقاز جنوبی (ماورای قفقاز) واقع شده است و از شمال با فدراسیون روسیه، از شرق با جمهوری آذربایجان، از جنوب با ارمنستان، و از جنوب غربی با ترکیه هم مرز است و در غرب هم با دریای سیاه همسایه است.

گرجستان حکومت ، جمهوری دموکراتیک و سکولار است. رئیس جمهور کنونی کشور میخائیل ساکاشویلی است که رابطه نزدیکی با غرب دارد و خواهان عضویت گرجستان در ناتو و اتحادیه اروپا می‌باشد. و با روسیه برسر دو جمهوری خودمختار آبخازیا و اوستیای جنوبی - به ویژه پس از جنگ سال ۱۳۸۷ - اختلافات فراوانی دارد. نام بین‌المللی گرجستان، جرجیا (Georgia) می‌باشد که در بیشتر جهان به این نام خوانده می‌شود. این کشور دارای دو جمهوری خودمختار آبخازیا و اوستیای جنوبی (به گرجی: منطقه تسخینوالی) است که در شمال کشور و در همسایگی روسیه هستند و اکنون این دو منطقه با پشتیبانی روسیه اعلام استقلال کرده‌اند.

گرجستان تاریخ و فرهنگ پربار و کهنی دارد و از نخستین کشورهایی است که مسیحیت را به عنوان دین رسمی کشور برگزید (در سده‌های چهارم و پنجم میلادی). تاریخ و فرهنگ گرجستان با ایران مشترکات بسیاری دارد چراکه این کشور مدتها جزئی از ایران بوده است. در دوره صفویه، مادر بیشتر شاهان، گرجی بودند و گرجی‌ها در بسیاری از مناصب کشوری و لشکری حضور داشتند. در سال ۱۱۹۲ هجری خورشیدی (۱۸۱۲ میلادی/۱۲۲۸ قمری) طبق پیمان‌نامه گلستان، گرجستان رسماً از ایران جدا شد و به خاک روسیه تزاری پیوست. گرجستان در دی ۱۳۷۰ (دسامبر ۱۹۹۱) از شوروی استقلال یافت. گرجستان کشوری کوهستانی و پرباران می‌باشد که پهناوری آن 700/69 کیلومتر مربع (۱۲۱ام) است و جمعیت آن ۶/۴ میلیون تن (آمار ۱۳۸۷) می‌باشد. بیشتر مردم گرجستان مسیحی هستند و ۸۴ درصد آنان از نژاد گرجی هستند که به زبان گرجی سخن می‌گویند، این زبان خط ویژه خود را دارد.

آقا محمدخان قاجار پس از به قدرت رسیدن به قفقاز لشکر کشید و تفلیس را تسخیر کرد. پس از فتح شهر 15 هزار تن از مردم بیگناه را کشت و خانه‌ها و کلیساها را نیز خراب کرد و دهها هزار گرجی را به اسارت گرفت. این رخداد سبب تنفر شدید مردم گرجستان از ایران شد و یکی از زمینه‌های معنوی جدایی گرجستان از ایران گشت. در زمان فتحعلی شاه قاجار و پس از شکستهای پیاپی سپاه ایران به فرماندهی عباس میرزا از روسیه تزاری و در پی پیمان نامه گلستان، گرجستان رسما از ایران جدا شد و ضمیمه خاک روسیه شد. از آن زمان زبان روسی به عنوان زبان رسمی گرجستان در مدارس و ادارات اجباری گردید.

شرق گرجستان پس از اسلام در دوره‌های صفویه و افشاریه نیز جزئی از ایران بوده است. در دوره زندیه به دلیل از میان رفتن مرکزیت سیاسی ایران، هراکلیوس حاکم گرجستان ابتدا اعلام استقلال کرد و پس از چندی خود را زیر پوشش روسیه تزاری قرار داد.

پادشاهی‌های گرجی در دوره‌های باستانی، یعنی ایبریا در شرق کشور و اگریسی در غرب، از نخستین کشورهایی بودند که به ترتیب در ۳۱۷ و ۵۲۳ پس از میلاد، دین مسیحیت را دین رسمی خود ساختند. پادشاهی ایبریا دیری نپایید و بزودی بخشی از شاهنشاهی ایران گشت. اگریسی صحنه رقابت ایران و بیزانس گشته و گرجستان غربی دست به دست می گشت.

طبیعت گرجستان گوناگون است: این جمهوری با نواحی ناهموار مشخص می‌شود و دو سوم آن کوهستانی است؛ بلندترین قله این کشور با بلندی ۵۰۶۹ متر بر فراز کوه شخارا قرار دارد. گرجستان غربی دارای اقلیم مرطوب جنب مداری است، در حالی که در گرجستان شرقی خشک یا معتدل مرطوب است. منابع طبیعی جمهوری شامل زغال سنگ، نفت، منگنز، فلزات غیرآهنی و معادن غیرفلزی است. از آب رودخانه‌های گرجستان در تولید برق و آبیاری زمین‌های کشاورزی نیز استفاده می‌شود.

جمهوری گرجستان شامل دو جمهوری خودمختار آبخازیا (در شمال غرب) و اوستیای جنوبی ( در شمال شرق) است. جمهوری خودمختار پیشین آجاریا در جنوب غرب کشور نیز در سال ۱۳۸۳ به استان تبدیل شد. گرجستان به ۶۵ ناحیه و مناطق روستایی تقسیم می‌شود و دارای ۱۳ شهر و چندین شهرک است که شامل شهرهای تفلیس، کوتائیسی، گوری، چیاتورا، روستاوی، پوتی، تقیبولی، زوگدیدی، تسقالتوبو، سوخومی، تقوارچلی، گاگرا، باتومی، و ۳۷ شهر کوچک، ۶۱ مرکز روستایی و ۴۵۰ روستا است.

جمعیت گرجستان در سال ۱۳۸۷، ۴/۶۳۰/۰۰۰ تن بوده است، که ۸۳/۸ درصد آنان از نژاد گرجی بوده اند که به زبان گرجی صحبت می‌کنند، این زبان دارای خط ویژه خود می‌باشد. سایر نژادهای ساکن در گرجستان؛ آذری،ارمنی روسی، آبخازی، و اوستیایی هستند.

اثر جادويي سواحل اين منطقه بر انسان از زمان كهن مورد توجه مردمان بومي بوده است . اوركي Ureki منطقه اي است در غرب گرجستان و در كنار درياي سياه. اين منطقه از شمال 15 كيلومتر با پوتي فاصله دارد و از جنوب 60 كيلومتر با باتومي. سواحل اين منطقه گلي و به رنگ قهوه است. از دير باز مردم مي دانستند كه خاكهاي ساحلي اين منطقه شفابخش است. بسياري از افراد از مناطق دورتر به اوركي مي آمدند و گلهاي ساحلي را به تن خود مي ماليدند تا از خاصيت سحرآميز آن بهره گيرند.آيا اين باورها خرافات بود؟ دانشمندان در قرن نوزدهم پي بردند كه ماسه هاي سواحل اين منطقه داراي اثر مغناطيسي است. از ديرباز مي دانستند كه ميدان مغناطيسي تاثير خاصي بر روي ارگانيسم بدن انسان دارد. بعدها پژوشگران با تجزيه خاك اين منطقه پي بردند كه تركيبات آن حاوي مواد معدني با تركيب ويژه اي است كه سبب ايجاد ميدان هاي مغناطيسي طبيعي مي شود.پيشتر و در زمان شوروي سابق بسياري از مردم از نقاط مختلف اتحاد شوروي به اين منطقه مي آمدند و چند روزي را در آن اقامت مي گزيدند با اين باور كه سلامت آنها تا پايان عمر تضمين خواهد شد.بسياري از بيماران هم در اين منطقه اقامت مي گزيدند تا درمان شوند.اكنون و در شرايط جديد گرجستان بسياري از مردم جهان متوجه اين منطقه شده اند. انگليسي ها توجه خاصي به اين منطقه داشته اند و در آنجا سرمايه گزاري كرده اند. چند تورگران انگليسي هم براي جذب توريست از سراسر اروپا به اين منطقه مشغول فعاليت هستند. سالانه هزاران جهانگرد و توريست از نقاط مختلف دنيا به اوركي مي آيند و چند روزي را در آنجا اقامت مي گزينند تا عمري را در سلامت و تندرستي بگذرانند. بويژه خانم ها به اين منطقه علاقه بيشتري دارند چون باور بر اين است كه خاك اين منطقه در سلامت پوست بسيار موثر است و نقش مهمي در زيبايي شخص دارد.اوركي داراي آب و هواي مرطوب و معتدلي است. ميانگين دما ي آن در سردترين ماه سال يعني ژانويه 5.8 درجه سانيگراد و در گرمترين ماه سال يعني آگوست بيش از 23 درجه است. سواحل اوركي عمق بسيار اندكي دارند و از اينرو مورد علاقه والدين داراي فرزندان مي باشد. بوميان اوركي پوست تيره تري نسبت به مردم ساير مناطق گرجستان دارند و گرجي را با لهجه اي اندكي متفاوت نسبت به تفليس صحبت مي كنند. درختهاي برگ سوزني را در اين منطقه فراوان خواهيد ديد و جالب آنكه گاه اين درختان تا نزديكي دريا نيز ديده مي شود.اگر به گرجستان مي رويد حتماً مدتي را در اين منطقه اقامت كنيد و اگر به گرجستان رفته ايد و تاكنون از اوركي بازديد نكرده ايد بايد بگويم كه فرصت مهمي را از دست داده ايد و لازم است كه دوباره به اين كشور سفر كنيد.

شهر تفليس پايتخت گرجستان، بزرگترين ، پرجمعيت ترين و مهمترين شهر اين كشور مي باشد. در گذشته نام رسمي شهر تيفليس Tiflis بود و در مكاتبات اداري به اين نام خوانده مي شد. از سال 1936 نام رسمي شهر به همان نام محلي آن در زبان گرجي يعني تبيليسي Tbilisi تغيير پيدا كرد.تبليسي از واژه كهن تپيلي Tpili بمعناي گرم گرفته شده است كه ظاهراً به چشمه هاي آب گرم اين شهر اشاره دارد. بنابراين مي توانيم تفليس را شهر چشمه هاي آبگرم هم بناميم.خارجي ها در تلفظ نام اين شهر گاه به اشتباه به آن تيبيليسي Tibilisi مي گويند در حالي كه در نام واقعي شهر حرف ت ساكن مي باشد.تفليس كه در مسير جاده ابريشم واقع شده است همواره يك پل ارتباطي ميان شرق و غرب بوده است. حتا امروزه هم تفليس مسير ترانزيت شرق و غرب است. این شهر در ۱۲۰ کیلومتری رشته کوه قفقاز بزرگ و ۲۵۰ کیلومتری دریای سیاه قرار دارد و با شهرهای تاشکند، استانبول، رم،بارسلون، بوستون، و شیکاگو هم عرض است . این شهر در دو طرف ساحل رود کر / کور (به زبان گرجی متکواری) در درون دره‌ای گسترده‌است. این رود که از کوههای کردستان ترکیه سرچشمه می‌گیرد به طول ۳۶ کیلومتر در شهر جاری است. سد اورتاچالا سرعت جریان آب را در مسیر شهر کاهش می‌دهد و رژیم آبی آن را تنظیم می‌کند . اين شهر در مسير خط لوله انتقال نفت از درياي خزر به اروپا قرار گرفته است و از اين لحاظ هنوز نقش سنتي ترانزيتي بين شرق و غرب را ايفا مي نمايد.موقعيت جغرافيايي شهر بگونه اي بوده است كه در سالهاي مختلف زير سيطره امپراطوري هاي گوناگوني قرار گرفته است و از اين رو هم از تمدنهاي غربي و هم از تمدنهاي شرقي مايه گرفته است و اين تنوع بخوبي در فرهنگ و معماري شهر خود را نمايان مي سازد.امروزه شهر تفليس يادآور انقلاب رز مي باشد. تحولي كه بدون خونريزي منجر به سرنگوني حكومت فاسد و خودكامه ادوارد شوارنادزه شد. ادوارد شواردنادزه توانست بعد از اين تحول در خانه خود در اين شهر با امنيت كامل به زندگي ادامه بدهد.در روايات و اسطوره هاي محلي بناي اين شهر را به وختانگ گرگاسالي Vakhtang Gorgasali نسبت مي دهند.شاه وختانگ در قرن پنجم ميلادي هنگام شكار با چشمه اي آبگرم مواجه مي شود و دستور ساختن شهري را در آنجا صادر مي كند كه به شهر چشمه هاي آبگرم معروف شده است. اين روايت با كشفيات باستانشناسي سازگار نيست زيرا آثار بدست آمده از قلعه ناري نشان مي دهد كه در قرن چهارم نيز اين منطقه شهري وجود داشته است. بنابراين شاه وختانگ را نه بيانگذار شهر تفليس بلكه مرمت كننده و بازسازنده آن مي دانيم.تفليس در دوران حكومت افشاريه تحت نفوذ ايران قرار نداشت از اينرو آقامحمدخان قاجار در سال 1759 ميلادي براي فتح اين شهر به آن يورش برد.در اين تهاجم مردم شهر قتل عام شدند و شهر غارت گرديد.گفته مي شود در اين جنايت 15000 نفر به قتل رسيدند و بسياري از روحانيون مسيحي به درون رودخانه كر انداخته شدند. اين جنايت هنوز هم در حافظه تاريخي مردم تفليس زنده است و درباره آن سخن مي گويند.در آغاز قرن نوزدهم مردم گرجستان براي رهايي از سلطه حاكمان فاسد و جنايتكار قاجار خود را تحت سلطه روسها قرار دادند.در سال 1801 تفليس بخشي از امپراطوري روسها بشمار مي آمد.پس از رهايي از چنگال حكام جنايكار قاجار، رشد و توسعه شهر تفليس آغاز شد. در نيمه نخست قرن نوزدهم جاده هاي ارتباطي ساخته شد كه اين شهر را به شهرهاي ديگر قفقاز مانند ايروان، باكو، باتومي، پوتي و نيز به شهرهاي مهم روسيه متصل مي كرد.تفليس در دهه پنجاه از همين قرن به يك مركز مهم اقتصادي و فرهنگي تبديل شد.شهري كه بزرگاني چون ايليا چاوچاوادزه Ilia Chavchavadze و الكساندر گريبويدف Aleksandr Griboyedov در آن زندگي مي كردند.در سال 1918 يعني يكسال پس از انقلاب كمونيستي شوروي، مردم قفقاز از شرايط نابسامان روسيه استفاده كردند و بار ديگر جنبش ها و حركتهاي استقلال طلبانه جان گرفت. در اين دوران مردم تفليس نيز توانستند خود را از زير يوغ روسها خارج كنند . در دوره اي كوتاه يك حكومت مستقل در سرتاسر قفقاز شكل گرفت كه تفليس پايتخت آن بود و پس از آن نيز تفليس مركز جمهوري دموكراتيك گرجستان شد كه يك جمهوري خودمختار بود.اما اين دوران نيز ديري نپاييد و در سال 1921 گرجستان بصورت يكي از جمهوري هاي شوروي درآمد و بار ديگر تفليس زير سيطره روسها قرار گرفت.در دوران كمونيستها هم رشد اقتصادي و فرهنگي تفليس چشمگير بود. در آن دوران صنايع مهمي در اين شهر ايجاد شد و تفليس يكي از مراكز مهم فرهنگي در شوروي بشمار مي رفت.پس از فروپاشي شوروي و استقلال گرجستان تفليس بصورت شهري مافيايي و جنايي ظاهر شد. در اين زمان امنيت در شهر از بين رفت و اداره شهر درعمل توسط گروههاي مافيايي و جايتكار صورت مي گرفت. در دوران حكومت شواردنادزه ديكتاتور غربگراي گرجستان با انكه ثبات نسبي برقرار بود اما تفليس همچنان يك شهر ناامن و مافيايي بشمار مي رفت. در اين دوران وضع اقتصادي اين شهر بشدت به وخامت گراييد. تمام صنايعي كه در دوران شوروي ايجاد شده بوند از كار افتادند و بيكاري و فقر فراگير شد. گروههاي مافيايي در آن سالها ماشين آلات كارخانه ها را به حراج گذاشتند و پول آن را به جيب خود مي ريختند. بسياري از ايراني ها در آن سالها براي خريد اين ماشين آلات ارزان گرجستان مي رفتند.در سال 2003 مردم تفليس توانستند با تظاهراتي سراسري و آرام در ميدان آزادي اين شهر و اطراف آن پارلمان گرجستان را تصرف كنند. در اين حركت كه به انقلاب رز معروف گرديد نيروهاي امنيتي و نظامي هم به مردم پيوستند و با سقوط حكومت شواردنادزه دوران جديدي آغاز شد. اكنون تفليس شهري امن است كه بسرعت بسوي توسعه پپيش مي رود.

پارک آبی گرجستان در سال 2006 افتتاح شده و سرپوشیده نیست که برای ما ایرانیان از نیمه خرداد تا نیمه مهر ماه قابل استفاده است .

یکی از تفریحات در تفلیس می باشد . یک سالن سرپوشیده و بزرگ که می توان با پرداخت 12 هزار تومان 2 ساعتی اسکیت بازی کرد . کنار سالن اسکیت نیز چند رستوران وجود دارد که می توان بعد از اسکیت بازی از غذاهای آن استفاده کرد .

کلیسای جامع سامبا روی تپه ای به نام الیا در کرانه چپ رود کورا در منطقه تاریخی آولاباری واقع شده است. ساختار این کلیسای جامع دربرگیرنده معماری نواحی مختلف گرجستان میباشدکه به کمک آن میتوانید با بخش مهمی ازتاریخ کشور آشنا شوید.( سامبا در زبان گرجی به معنای تثلیث میباشد.) این کلیسا شامل 9 کلیسای کوچکتر میباشد و علاوه بر این 5 کلیسای کوچکتر دیگر هم در طبقات پایینتر این بنای عظیم واقع شده اند.در ساخت این بنای عظیم از مواد طبیعی استفاده شده است. کف بنا بامرمر سنگ فرش شده است و از موزاییک جهت دکوراسیون آن استفاده شده است.نقاشیهای ساختمان تماما توسط گروهی از نقاشان زبردست کشیده شده است . بنای کلیسا شامل برج ناقوس، اقامتگاه پادشاه گرجستان ،کارگاه ، محل استراحت و اکادمی علوم دینی میباشد. کلیسای جامع مساحتی بالغ بر 5000 متر مربع را شامل میشود حجم اشغال شده بالغ بر 137 متر مکعب بوده و در ارتفاع 84 متری واقع است و ارتفاع ساختمانهای زیر زمینی کلیسا به 13 متر میرسد.این بنا مهمترین و بزرگترین کلیسای جامع نه تنها گرجستان بلکه کل منطقه قفقاز جنوبی میباشد و جزو بزرگترین کلیساهای ارتودکس جهان به شمار میرود که در فاصله سالهای 1995 تا 2004 میلادی به دستور اسقف اعظم گرجستان در قلب شهر تفلیس بنا شد. این کلیسا جزو اولین جاذبه های توریستی شهر به شمار میرود و به همین دلیل تحت هیچ عنوان دیدن آنرا از دست ندهید.

این کلیسای زیبا و باشکوه در کرانه راست رودخانه کورا واقع است و گفته میشود که شاه واختانگ گرگاسالی ( گرگ سر) در نیمه دوم قرن پنجم دستور بنای انرا صادر کرده است. در طی قرون بارها مورد تخریب واقع شده است ولی در سال 1112 دیوید چهارم معروف به دیوید سازنده آنرا از نو بنا نمود. در سال 1226 گنبد این کلیسا توسط شاه جلال الدین خوارزمشاه مورد تخریب واقع شد ولی به سرعت بازسازی گردید. در سال 1386 مجددا توسط تیمور لنگ که به گرجستان هجوم آورده بود مورد تخریب واقع شد ولی توسط شاه الکساندر اول بازسازی شد. در اوایل قرن 17 میلادی که تفلیس مورد هجوم ایرانیها واقع شد این کلیسا نیز از گزند ایشان در امان نماند و باز تخریب شد ولی شاهان گرجی انرا دوباره بازسازی کردند. در سال 1668 اینبار زلزله بنای کلیسا را با آسیب مواجه نمود. در سال 1710 شاه واختانگ ششم بنای کلیسا را از نو ساخت ولی اخرین با باز توسط آقا محمد خان قاجار در سال 1795 تخریب گردید. در قرن 19 کلیسا مورد تجدید بنای اساسی واقع شد و بین سالهای 1980 تا 83 نمای خارجی کلیسا توسط سنگهای تراشیده شده تزیین گردید. نقاشیهای داخلی کلیسا توسط گریگور گاگارین بین سالهای 1851 تا 55 انجام شده است. در این کلیسا صلیب نینوی مقدس که مقدسترین نشان مسیحیت ارتودکس گرجستان است نگهداری میشود. گفته میشود که بنا کنندگان این کلیسا خود در اینجا به خاک سپرده شده اند.

دریاچه تفلیس از شمال غربی تا جنوب شرقی شهر گسترش پیدا کرده است. این دریاچه از سال 1953 مورد استفاده واقع شده است. طول آن 8.75 کیلومتر ، حداکثر عرض آن 1.85 کیلومتر و مساحت آن 11.6 کیلومتر مربع میباشد. حجم دریاچه 308 میلیون متر مکعب و حداکثر عمق 45 متر و متوسط عمق آب 26.6 متر میباشد.در تابستان و پاییز بدلیل استفاده جهت آبیاری عمق آن 7 تا 10 متر کاهش میابد. مقدار املاح آن بین 300 تا 500 میلی گرم در لیتر میباشد. آب این دریاچه توسط رودخانه ایوری تامین میگردد . آب این دریاچه جهت آبیاری ، پرورش ماهی، ورزشهای آبی ، آب شرب استفاده میشود و در فصل تابستان محلی برای استراحت و شنای اهالی تفلیس میباشد.

این دریاچه در شمال غربی شهر تفلیس واقع شده است و مساحت آن 16 کیلومتر مربع میباشد. حداکثر عمق آن 4 متر بوده و حجم آب دریاچه بالغ بر 1.22 میلیون متر مکعب است. آب دریاچه از باران ، برف و آبهای زیر زمینی تامین میشود. در بهار حداکثر مقدار و در پاییز حداقل مقدار آب را دارا میباشد. حداکثر دمای آب آن در تابستان به 28 درجه سانتیگراد میرسد. آب دریاچه تا حدودی شور است. 2695 میلی گرم در لیتر املاح دارد. از این دریاچه جهت پرورش ماهی استفاده میشود و در تابستان مردم تفلیس جهت ماهیگیری و استراحت و شنا به کنار این دریاچه میایند.

این دریاچه بسیار کوچک در دامنه شمالی کوه مقدس واقع شده است و ارتفاع آن سطح دریا 686.7 متر بوده و توسط آب نهر وارازی تغذیه می شود. حداکثر عمق آن به 2.6 متر میرسد و در آنجا تله کابین هم دایر است.در فصل تابستان محل مناسبی جهت تمدد اعصاب و پیاده روی و استفاده از هوای پاک و باطراوت آن میباشد.

اسکی بازی یکی از پرطرفدارترین تفریحات زمستانیاست.در گرجستان مکانهای مختلفی برای علاقه مندان به این ورزش وجود دارد که در اینجا برخی از انها را معرفی میکنم:

گودایوریGudauri پیست اسکی با کیفیتی است در دامنه جنوبی کوههای بلند قفقاز، در شمال شرقی گرجستان و در نزدیکی شهر ییلاقی کازبگی یا ستپانتسمیندا. با دوساعت رانندگی میتوانید مسافت 120 کیلومتری تفلیس به گودااوری را طی کنید. در گودائوری سه مسیراسکی رانی وجود دارد بطوریکه اسکی بازهای مبتدی تا اسکی بازهای حرفه ای میتوانند دراین منطقه اسکی بازی کنند. اقامتگاهها و هتل هایی با درجه های مختلفی در منطقه بناشده اند. گودائوری که در ارتفاع 2196 متری سطح دریا قرار گرفته است، تابستانها هم تفریحگاه ییلاقی جالبی است .

ستیا یک پیست اسکی جدید است در کوههای منطقه سوانتیکه در ارتفاع 1500 متری قرار گرفته است. یک بزرگراه 182 کیلومتری از تفلیس بسوی مستیا در حال ساخت است اما در حال حاضر ساده ترین را مسافرت به مستیا استفاده از هواپیما است. از تفلیس هفتهای دوبار پرواز توسط شرکت هواپیمایی کانادایی کن بوکر ایر Kenn Borek Air به مقصدفرودگاه مستیا وجود دارد. دو مسیر اسکی رانی درمستیا وجود. مسیر قرمز که وِزه اسکی بازهای حرفه است و طول آن 2600 متر است. مسیرآبی که برای اسکی بازهای کم تجربه تر ساخته شده است 2670 طول دارد و مسیر 300 متری موسوم به موگویری Mugviiri ویژه اسکی بازهای مبتدی را نیز در بر دارد.

باکوریانی که تا تفلیس 171 کیلومتر فاصله دارد، شاید یکی از معروفترین مناطق گرجستان برای ورزش اسکی باشد. لوژ سوار 21 ساله گرجستانی نودار کوماریتشاویلی، که در المپیک 2010 زمستانی در کشور کانادا جان خود را از دست داد، اهل باکوریانی بود. پیست اسکی باکوریانی دارای دو مسیر اصلی است. مسیر قدیمی این پیست تا تراپوما Tatrapoma line نام دارد که مورد تایید کمیته جهانی المپیک نیز قرار گرفته است. بخش سیاه این مسی ویزه اسکی بازان حرفه ای و با تجربه، بخش آبی مخصوص اسکی بازان متوسط و بخشی نیز برای مبتدیها در نظر گرفته شده است. از سال 2006 مسیرهای دیگری نیز برای اسکی ساخته شده است از جمله دیدولی Didveli که امکانات پیشرفته تری دارند.

گرجستان کشوری کوهستانی است و بطور کلی برای اسکی بازی مناسب است. پیست اسکی خولو Khulo در 88 کیلومتری باتومی قرار گرفته است و پیست اسکی بتانیا در نزدیکی تفلیس نیز در حال تکمیل میباشد.

این پارک مرتفعترین پارک شهر تفلیس و یکی از بزرگترین و جذابترین پارکهاییست که هر روزه بیشترین تعداد بازدیدکننده را به خود جلب میکند. این پارک در ارتفاع 800 متری سطح دریا واقع است در حالیکه خود شهر در ارتفاع متوسط 430 متری قرار گرفته است. این مکان در فاصله تقریبی 7.5 کیلومتری از مرکز شهر واقع بوده و مسیر آنرا با سواری در عرض 15 دقیقه میتوان طی نمود. البته کوتاهترین مسیر برای ررسیدن به این پارک استفاده از تله کابین و یا قطار ریلی مخصوص این پارک است که بازسازی این دو مجموعه بعلاوه ساخت یک چرخ فلک عظیم(هم اکنون در حال کار ) و همچنین یکی از جاذبه های منحصر بفرد شهر یعنی ساخت مجموعه ای موسوم به کو ههای آمریکایی به عهده شرکت " rakeen development " گذارده شده است. در سال 2008 شهرداری تفلیس اداره این پارک را به مدت 49 سال به این شرکت واگذار کرده است . هر ساله توسط شرکت بین المللی "TUV" نرمهای ایمنی وسایل و اسباب بازیهای این پارک مورد بازرسی قرار میگیرد. تا کنون حدود 60 وسیله بازی و سرگرمی در این پارک تعبیه شده است. بر اساس وسایل و تجهیزات موجود در پارک این مکان به 4 قسمت قابل تفکیک است :

1- قسمت کودکان 2- قسمت خانوادگی 3- قسمت دهکده بازیها 4- قسمت تجهیزت ویژه

اکثر کشورهای شوروی سابق مثل ارمنستان و گرجستان دارای این مجسمه هستند : بر فراز شهر تفليس و بر بلنداي اين شهر ، مجسمه اي بسيار بزرگ نصب گرديده است كه به " كاترين دادا" و يا مادر تفليس مشهور است ، تندیسی 20 متری از آلومینیوم که تقریبا از هر جای تفلیس دیده می شود. این تندیس نشان دهنده زنی با شمشیری در یک دست و کاسه ای در دست دیگر است. کاسه برای پذیرایی از کسانی که با دوستی وارد گرجستان می شوند و شمشیر برای آن ها که با دشمنی می آیند .

این قلعه را در گرجستان با نام " narighala " میشناسند که به معنای قلعه کوچک میباشد . این قلعه یکی از قدیمیترین بناهای شهر تفلیس میباشد که بر فراز تپه ای که ناظر بر شهر تفلیس و رودخانه کورا میباشد و بین حمامهای گوگردی و باغ بوتانیک تفلیس قرار دارد در قرن 4 تحت عنوان قلعه انتقام (შურისციხე) بنا نهاده شده است و بعدها توسط خاندان " بنی امیه " در قرن 7 و بین سالهای 1089-1125 بدست شاه دیوید سازنده (شاه گرجی ) توسعه یافته است. در حیاط پایینی قلعه نیز کلیسای سنت نیکلاس واقع شده است. بنای کنونی قلعه که هم اکنون قابل مشاهده است بین قرون 16 و 17 میلادی تجدید بنا شده است که در سال 1827 بدلیل زلزله قسمت اصلی دیواره های قلعه آسیب دید .

این محله که بین مردم شهر معروف به محله حمامها میباشد در کرانه راست رودخانه کورا واقع شده و جزو قدیمیترین و تاریخیترین مناطق تفلیس به شمار می آید. علت ساخت حمامها در این منطقه برمیگردد به وجود چشمه های آب گرم طبیعی که در این منطقه به وفور یافت می شده است . بر اساس افسانه ها پادشاه کارتل (نام قدیمی پادشاهی گرجستان) یعنی واختانگ گرگاسالی (به معنی گرگ سر) در قرن 5 میلادی و بواسطه کشف این چشمه های معدنی در زمان شکار علاقمند شد شهر جدیدی در اینجا بنا نهد که بواسطه گرم بودن آب چشمه ها بر این شهر نام تبیلیسی به معنای جای گرم نهاده شد. جهانگردان ، مورخان و جغرافیدانان معروفی در آثار به جامانده از خود در مورد وجود این چشمه ها سخن رانده اند . از جمله در قرن دهم جغرافیدان عرب به نام " ابن هیکل " و در قرن هیجدهم جهانگرد معروف ونیزی " مارکوپولو " ، بازرگان روسی " واسیل گاگارا " و همچنین " واخوشتی باگراتیونی " به این چشمه ها اشاره کرده اند. حمامهای بجا مانده در محله مذکور بر اساس معماری ایرانی بین قرون 17 و 18 میلادی ساخته شده اند و همگی در مکان فوق الذکر و در مسیر باغ بوتانیک واقع گردیده اند .

لازم به ذکر است از این حمامها در قدیم نه تنها به منظور درمان بلکه برای تفرج و برگزاری جشنها نیز مورد استفاده قرار می گرفته است و حتی مادر شوهرها تازه عروسها را از نظر زیبایی در این مکان مورد ارزیابی قرار می داده اند .

که با نام یروانErvan نیز شناخته می شود، واقع در شهر تفلیس در کشور گرجستان می باشد. این میدانی است که قبلاً میدان پاسکوویچ یریوانسکی Paskevich Yerevanski نامیده می شد و بعدا میدان لنین و در آخر میدان آزادی نام گرفت . این میدان به طور مختصر میدان یروان نیز نامیده می شد . پاسکوویچ یروانسکی یک سرهنگ روسی بود و این عنوان را به خاطر تسخیر شهر ایروان برای امپراطوری روسیه دریافت کرد . در مجاورت کناره شرقی میدان آزادی فضای باز کوچک با یک فواره موجود است . بین مجسمه پوشکین و آن فواره ، "کامو" به خاک سپرده شده است. کامو یک شخصیت معروف انقلابی بود ولی حالا سنگ قبرش در آن مکان مدفون شده و نامعلوم است . این میدان محلی برای تظاهرات توده های مختلف از جمله کسانی که برای استقلال گرجستان از اتحاد جماهیر شوروی، انقلاب رز، و دیگران بوده است، می باشد. در سال 2005، میدان آزادی محلی بود که در آن رئیس جمهور وقت ایالات متحده ،جورج دبلیو بوش، و رئیس جمهوری گرجستان، میخائیل ساکاشویلی، خطاب به جمعیت صد هزار نفری، شصتمین سالگرد پایان جنگ جهانی دوم را جشن گرفتند .

در نزدیکی کوتاسی (Kutaisi) در غرب کشور گرجستان واقع شده است. این مجتمع شامل کلیسای ویرجین می باشد که توسط پادشاه گرجستان در سال 1106 تاسیس شد و بعدها در قرن سیزدهم ، کلیساهای جورج و سنت نیکلاس نیز ساخته شد. پس از آن ، صومعه گلاتی برای مدت طولانی یکی از مراکز اصلی فرهنگی و فکری در گرجستان شد. آکادمی این صومعه به استخدام مشهورترین دانشمندان گرجستان ، متکلمان و فیلسوفان و بسیاری از دانشمندان فعال که در صومعه های مختلف ارتدوکس در خارج از کشور و یا در قسطنطنیه بوده اند، پرداخت. با توجه به کار گسترده انجام شده توسط آکادمی صومعه گلاتی، مردم آن زمان آن را به نام " هلاس جدید " و آتوس دوم" می خواندند. دیواره ها و سقوف این بنا پوشیده شده است از نقاشی ها و حکاکی های قرون 12 تا 17 میلادی. در این صومعه، یکی از بزرگترین شاهان گرجستان بنام دیوید به خاک سپرده شده است و در نزدیکی قبر وی ، دروازه گنجه وجود دارد که به عنوان غنائم توسط دمتریوس پادشاه در سال 1139 گرفته شده است. در سال 1994، صومعه گلاتی توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی شناخته شد.

شهری بندری بر کرانه دریای سیاه و یکی از زیباترین شهرهای گرجستان می باشد . این شهر به سرعت در حال رشد است و تنوعی از زندگی شهری همراه با سرگرمی ها ، سواحل و پارک های زیبا را ارائه می دهد . باتومی در قسمت جنوب غربی گرجستان قرار دارد که مراودات تجاری این کشور با قاره اروپا نیز از این طریق صورت می گیرد.

بنابر روایات هردوت، سکاها از طریق آزوو(آزف) به ولایت باطوم آمده‌اند. باطوم در دوره هخامنشیان، از متصرفات پادشاهان هخامنشی شمرده می‌شد. این شهر در محل بندرگاه قدیمی رومی باتوس، که احداث آن را به آدریانوس نسبت می‌دهند، بنا شد. بعدها یوستی نیانوس از پادشاهان روم شرقی آنجا را تصرف کرد و پس از بنای دژ پترا در شمال آن، باتوس اهمیت خود را از دست داد و مدتی بعد، جزو متصرفات پادشاهان لز شد . در ۶۴۳م حبیب بن مسلمه، سردار مسلمان، گرجستان و از جمله باطوم را به صلح گشود و این شهر به دست مسلمانان افتاد. در اواخر سده ۱۰م، باطوم جزو حکومت متحد گرجستان شمرده می‌شد و پس از تجزیه امپراتوری گرجستان، امیران متاوارهای گوری در آنجا مستقر شدند. در سده ۱۵م، شهر و ناحیه باطوم مدتی در دست سلاطین عثمانی بود و از ۱۶۲۷م جزو متصرفات عثمانی شد و ظاهراً از همین دوره، اسلام در آنجا رواج یافت. در اوایل سلطنت سلطان احمد سوم مردم گرجستان شورش کردند و از پرداخت مالیات سر باز زدند، ولی شورش سرکوب شد و عثمانی‌ها در باطوم و چند جای دیگر قلعه‌هایی بنا نهادند. در زمان سلطنت عبدالعزیز عثمانی مسجد جامعی به نام عزیزیه در باطوم ساخته شد. در ۱۸۷۸م، قشون روسی بندر و شهر باطوم را تصرف کردند و در ۲۸ اوت همان سال، به موجب عهدنامه سان‌استفانو، باطوم به آنان واگذار گردید، امّا بعدها باز جزو گرجستان شد. در آوریل ۱۹۱۸م، قشون عثمانی باطوم را اشغال کرد و سال بعد سپاهیان انگلیس وارد آنجا شدند. در ژوئن ۱۹۱۹م، انگلیسی‌ها باطوم را تخلیه کردند. پس از آن جمهوری گرجستان تأسیس شد ولی بعد از مدت کوتاهی، سقوط کرد و حزب کمونیست قدرت را به دست گرفت و گرجستان جزو اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شد. در مارس ۱۹۲۱م، بر اثر معاهده‌ای بین دولت ترکیه و شوروی، قسمتی از گرجستان به نام قارص و اردهان به ترک‌ها واگذار شد و باطوم همچنان در گرجستان باقی ماند و در ۱۶ ژوئن همان سال، مرکز جمهوری سوسیالیستی آجارستان شد .

سمبلی است از شاهزاده ای از اساطیر یونانی که در شهر باتومی در کشور گرجستان واقع شده است . شایان ذکر است نمایشنامه مده آ ( که فیلمی نیز بر اساس آن ساخته شده است ) از نخستین نمایشنامه های به جا مانده محسوب می شود . مده آ نام زنی در اسطوره‌ها و داستان‌های یونانی است که از اهالی منطقه کولخیس در گرجستان بود. زمانی که یاسون برای یافتن «پشم زرین» به کولخیس آمد. مده آ عاشق او شد و یاسون را در انجام شرط‌های سخت پدر و سرانجام ربودن پشم زرین یاری داد. آن‌ها با هم گریختند و ازدواج کردند. بعدها یاسون او را رها کرد تا با گلاوکه، دختر کرئون ازدواج کند مده آ از شدت رشک و خشم و گلاوکه و کرئون و فرزندان خود را کشت. این بنا برای زنده نگه داشتن این افسانه در شهر باتومی بر کرانه دریای سیاه ، در کشور گرجستان ساخته شده است. این مجسمه توسط رئیس جمهور گرجستان ، میخائیل ساکاشویلی، در تاریخ ۶ ژوئیه ۲۰۰۷ پرده برداری شد. مده آ نام زنی در اسطوره‌ها و داستان‌های یونانی است که از اهالی منطقه کولخیس در گرجستان بود. زمانی که یاسون برای یافتن «پشم زرین» به کولخیس آمد. مده آ عاشق او شد و یاسون را در انجام شرط‌های سخت پدر و سرانجام ربودن پشم زرین یاری داد. آن‌ها با هم گریختند و ازدواج کردند. بعدها یاسون او را رها کرد تا با گلاوکه، دختر کرئون ازدواج کند مده آ از شدت رشک و خشم و گلاوکه و کرئون و فرزندان خود را کشت. این بنا برای زنده نگه داشتن این افسانه در شهر باتومی بر کرانه دریای سیاه ، در کشور گرجستان ساخته شده است. این مجسمه توسط رئیس جمهور گرجستان ، میخائیل ساکاشویلی، در تاریخ ۶ ژوئیه ۲۰۰۷ پرده برداری شد.

در 10 کیلومتری شمال بندر باتومی قرار دارد و 111 هکتار وسعت دارد. گیاه شناس روس آندری نیکلاویچ کراسنوف به کمک دو باغبان زبده گرجی آن را درسال میلادی 1880 بنیان گذاشت ورسما در1912 گشایش یافت. این باغ 5000 گونه گیاهی دارد که 1200 گونه آن رز است. اداره آن بعدها با آکادمی علوم گرجستان بود ولی از سال 2006 مستقل شده است. بخش های مهم باغ شامل بخش های : غرب آسیا، زلاند نو، آمریکای جنوبی، هیمالیا، مکزیک، استرالیا، مدیترانه، قفقاز، پارک ساحلی و باغ رز می باشد. در دوران اتحاد جماهیر شوروی، باغ توسعه یافت و از سال 1925، به یک نهاد اصلی برای مطالعه فرهنگ دریایی نیمه گرمسیری مبدل شده است. در این باغ همچنین مقبره و خانه و تندیس باغبان اولیه گرجی وجود دارد. باغ گیاه شناسی باتومی یکی از بزرگترین باغ های گیاه شناسی جهان محسوب می شود.

هرکس به باتومی می‌رود دیر یا زود خود را در حال قدم زدن در بلوار باتومی یا همان باتومیس بلواری -که پارکی به طول ١٫٥ کیلومتر است و مقابل ساحل اصلی کشیده شده- می‌یابد. این بلوار پر از مسیرهای پیاده‌روی، درختان زیبا و کافه‌هاو بار های زیبای ساحلی است. به همه‌ی این‌ها یک چرخ و فلک غول‌پیکر را هم اضافه کنید که منعکس‌کننده‌ی روح ِ زندگی ِ جاری در این بلوار است.همچنین در قسمتی از این بلوار فواره های زیبای موزیکالی قرار گرفته است که هر بیننده ای را مسحور خود می کند . بلار در سال ١٨٨٤ میلادی ساخته شده و در همان ابتدای امر چند گونه‌ گیاه و درخت کم‌یاب را هم در آن کاشتند. البته ساحل ِ این‌جا سنگلاخی است اما زیبایی‌های خودش را دارد و همیشه هم تمیز است. در قسمتهای مختلف این ساحل دوشهایی نیز تعبیه شده است . در تابستان از شدت ازدحام جمعیت تا حد انفجار می‌رود. اگر دنبال آب تمیزتر و جمعیت کمتر هستید باید یک مسیر کوتاه را تا جنوب شهر و گونیو کواریاتی رانندگی کنید.

این میدان پهن و عریض، میدان مرکزی و اصلی باتومی به حساب می‌آید و از جمله خصوصیات آن می‌توان به فضاهای اختصاص یافته به فعالیت‌های ورزشی و همچنین فواره‌های موزیکالش اشاره کرد. بر فراز میدان یک یادبود برجسته - وبلنداز مدئا، کسی که باعث شد تا گرجستان به اروپا نزدیک شود وجود دارد که در سال ٢٠٠٧، شهردار باتومی از آن پرده‌برداری کرد. این یادبود که به هزینه‌ی دولت ساخته شده، یک مجسمه‌ی مدئا بر روی یک سکوی بلند است. ساخت آن حدود یک میلیون لاریِ گرجستان هزینه داشته و نام سازنده‌ی آن ، داویت خمالادزه است.

مجموعه‌های این موزه، هنر گرجی را در بر می‌گیرد که شامل نقاشی‌های پیروسمانی، و النا آخولدیانی و همین‌طور نقاشی‌های اروپایی و روسی در سده‌‌های نوزدهم و بیستم میلادی است.

همان طور که می دانید استالین، یکی ازرهبران شوروی سابق، اهل گرجستان بود. استالین در گوری، یک شهر کوچک در گرجستان، به دنیا آمد. موزه‌ی استالین یک بنای سرگرم‌کننده است که بینندگان را با زندگی او آشناتر می‌کند. استالین بین سال‌های ١٩٠١ و ١٩٠٢ تنها چند ماه در این ساختمان ساکن بود. او در طی مدت اقامتش در باتومی، به سازماندهی کارگران قیرکار کمک کرد و یک مرکز چاپ هم راه انداخت. هرچند که او دو دهه بعد مشهور شد و هنگام اقامتش در باتومی، شاید فقط این کارگران قیرکار و کارمندان مرکز چاپ و پدر و مادر و اقوامش او را می‌شناختند. وسایلی از او به جا مانده که در این موزه به نمایش گذاشته شده‌اند و از میان آن‌ها می‌توان به تختی که او در آن می‌خوابید و همچنین یک حوله‌ی بیدخورده اشاره کرد .

Love Sculpture in Batumi نام اصلی این تندیس "زن و مرد" است ولی بیشتر به نام مجسمه عشق باتومی شناخته می شود، در کنار اسکله باتومی قرار دارد. این تندیس 7 متری فلزی، مرد و زنی را نشان می دهد که دور از یکدیگر هستند بین 8 تا 10 دقیقه به هم نزدیک شده و یکی می شوند. سازنده آن تامارا کِوِه سیتادزه(Kvesitadze Tamara)، معمار، نقاش و مجسمه ساز گرجی است. در اصل منبع الهام ساخت این مجسمه داستان زندگی علی و نینو می باشد علی پسری مسلمان از کشور آذربایجان می باشد که عاشق دختری مسیحی به نام نینو میشود این عاشق و معشوق بخاطر دین های متفاوت از طرف خانواده های خود مورد مواخذه قرار گرفته و بالاجبار از یکدیگر جدا میشوند و پس از مدتی دق کرده و دنیای فانی را ترک میکنند تا در دنیای دیگر به یکدیگر بپیوندند.این مجسمه ها در واقع بیانگر روح علی و نینوست که در بهشت کنار ساحل زیبای باتومی به وصال میرسند جالب اینجاست که وقتی این دو مجسمه به یکدیگر میرسند مردم تماشاچی شروع به زدن سوت و دست به نشان شادی وصال میکنند . این مجسمه ها از ساعت 9 تا 12 شب روشن بوده و نور پردازی زیبایی در شب های افسونگر باتومی به نمایش میگذارند.